Wat een geluk dat ik nooit in een oorlogsgebied heb gewoond, dat ik mag zijn wie ik ben en dat ik mag zeggen wat ik vind!
Geluk ja. Want het is puur toeval dat u en ik niet in een land wonen waar oorlogen of vervolgingen vanwege geloof, geaardheid of overtuigingen het leven –ook voor kinderen- onveilig maken.
Mensen die in zo’n land wonen en die net als wij veiligheid willen, zoeken naar een manier om daar weg te komen. Mensen die de kans hebben, komen naar vrije veilige landen. Dat is al eeuwen zo. En wereldwijd. Zo is bijvoorbeeld Nederland geworden wat Nederland is en de VS de VS.
Wij worden geconfronteerd met beelden van duizenden vluchtelingen die alles achter zich hebben gelaten en er letterlijk alles voor over hebben om naar het vrije veilige Europa te komen. Ze woonden soms al jaren in overvolle, troosteloze, toekomst-loze vluchtelingenkampen in hun eigen regio. Die regio is meer dan overbelast. Terwijl nagedacht wordt over hoe die overbelasting aangepakt moet worden, en oorlogen voortduren, vluchten mensen, en zien wij foto’s van verdronken kindjes waarvan de ouders alleen maar een veiliger toekomst voor hen wensten.
Europa moet de vluchtelingen die onderweg niet verdronken of gestikt zijn, opvangen. En Europa kan dat.
Het is goed dat de gemeentes in ’t Gooi vluchtelingen op willen vangen.
In Nederland staat 15% van de kantoren leeg. Transitie van kantoren naar woningen biedt werkgelegenheid en woningen. Er zijn terreinen waar tijdelijke containerwoningen kunnen staan. Ook in ’t Gooi, ook in Huizen.
Wij wonen in een vrij en veilig land. Dat is geluk. Mijn ervaring is dat geluk groeit als je het deelt.
Op www.vluchtelingenwerk.nl kunt u zien wat u zelf zou kunnen doen.
--- deze column is eerder verschenen in het Nieuwsblad van Huizen en op dichtbij.nl ---