Op dinsdag 25 maart nam raadslid en fractievoorzitter Gerrit Pas na 20 jaar afscheid van de Huizer raad. Lees hier zijn toespraak van die avond!

Geachte collega’s,

Geachte aanwezigen op de tribune,

U heeft mij verrast vanavond. Verrast met de toekenning van de erepenning der gemeente Huizen. Ik vind dat bijzonder eervol. Dank daarvoor. Met zo’n penning zou je haast blijven, zeker als je er zoveel complimenten bij krijgt.

Vz, Ik sta hier met een dubbel gevoel. 20 jaar geleden kwam ik in deze raad, op een restzetel. GroenLinks had tot dan toe 1 zetel, en in 1994 wonnen we er 2, en kwamen op 3 – tja politiek is een kwestie van tellen. 20 jaar lang behielden we 3 zetels Tot afgelopen 19 maart: toen we 6 stemmen tekort kwamen voor een restzetel. Ik had de GroenLinks fractie graag sterker achtergelaten.

Maar we weten allemaal: we willen wel een eerlijke & sociale gemeente,maar de politiek is niet altijd eerlijk. Politiek gaat ook om macht, macht om dingen te veranderen,

om de bestaande verhoudingen te beïnvloeden.

Ik denk even terug aan de verkiezingsavond van 2002 toen GroenLinks – samen met Leefbaar Huizen en enkele andere partijen – een poging deed om de machtspositie van de grootste partij te doorbreken. Dat waren nog eens rebelse tijden, hé Nol! Het lukte nét niet… we kwamen 1 zetel tekort… In onze gemeenteraad met 27 leden is politiek een kwestie van tot 14 tellen: dan heb je een meerderheid. Dát heb ik hier geleerd. Hoe goed je voorstel ook is, goed beargumenteerd ook, die 14 heb je nodig. Dus: steun van coalitiepartijen, en die krijg je niet zomaar.

Vz, Het is heel verleidelijk om vanavond terug te blikken op de afgelopen 20 jaar:

  • op de idealen van GroenLinks, en onze inzet daarvoor;
  • op onze voorstellen, op de constructieve oppositie die we hebben gevoerd;
  • op onze succesjes;
  • op de kansen die de meerderheid – in mijn ogen – heeft laten liggen door ons niet altijd te steunen.

Ik zal jullie dat besparen.

Vz, Donderdag jl. was eigenlijk de laatste vergadering van deze raad Vrijdag voelde het alsof een zware last van me af was gevallen…

  • Geen fractievoorzitter meer…
  • Geen lid meer van het presidium…
  • Geen lid meer van de werkgeverscommissie van de griffie, de evaluatiecommissie van de burgemeester en het fractievoorzittersoverleg.

Kortom, geen verantwoordelijkheden meer.

Al die avonden, al die weekenden… 20 jaar lang stonden ze in het teken van de gemeenteraad. Vanaf nu: Geen dikke enveloppen met raadsstukken meer… (voortaan ga ik aan de Ipad!) Vanaf nu: Niet meer alles te hoeven lezen, met de vraag: wat is ons standpunt, welke vragen moeten we stellen, moet er een persbericht uit? Nee, niets moet meer van dit alles.

Al moet ik bekennen dat ik zaterdag een mailtje van Jan Veenstra ontving over de nieuwe indeling van de raadszaal: En ik serieus aan het bekijken was waar de nieuwe fracties moeten zitten, en waar wij… Me plotseling realiserend:

  • ik ga hier helemaal niet meer over;
  • dat is een zaak van Monica Lemmens, de nieuwe fractievoorzitter van GroenLinks.
  • ik moet uit de raadsstand,
  • in de achteruit!

En dat is moeilijk.

Vz, Het werk in deze raad is niet mogelijk zonder allerlei vormen van steun. Laat ik beginnen met een groep medewerkers te bedanken, waar dhr Bikkers over opmerkte dat ze net als de burgemeester in deze raad niet mogen stemmen. En dan heb ik het over de medewerkers van het restaurant. Ik heb me al die jaren afgevraagd of ze een rooster hebben waarop staat:

  • wanneer moet worden rondgegaan met de koffie,
  • hoe laat met de frisdrank
  • en wanneer de bitterballen in het vet moeten.

Want in dit land en ook in deze gemeente is álles geregeld… Ik realiseerde me dat toen Bonnie Kriek van de Huizer Courant bij de raadsverkiezingen van 2008 aan de politieke partijen een aantal vragen voorlegde. Ze vroeg onder andere hoeveel keer moeten volgens uw partij de staatnaambordjes worden schoongemaakt? Ze kan je wat vragen…. Die regenen toch schoon, dacht ik… Maar nee, ook hierover heeft de gemeente afspraken gemaakt, ontdekte ik.

Vz, Een woord van dank ook aan de bodes, die ons meestal als laatste fractie zagen vertrekken. Aan de beleidsambtenaren. Aan de zeer kundige ondersteuning door de griffie: Joep Schröder, Jan Veenstra en Karin de Rooij. Ik denk ook met veel plezier terug aan het presidium, vooral aan de informele sfeer tijdens die bijeenkomsten. Ga daarmee door!

En natuurlijk aan de inspiratie en inzet van mijn eigen GroenLinks-fractie:

  • met Marjon Landré, Leendert Vreeswijk (mijn politieke leermeester), Mohammed Mdaghri, Monica Lemmens, Larisa, Evert en Alwin;
  • en met Varena Hendus en Albert Moens, die beiden zijn overleden.

Vz, Ik dank ook de andere raadsleden en de leden van het college voor de plezierige samenwerking, voor de – ondanks inhoudelijke verschillen - goede onderlinge verhoudingen en het geschonken vertrouwen. Ik hoop dat jullie respectvol met elkaar blijven omgaan, en naar elkaar luisteren zonder minachting voor minderheden. Want minderheden, dat zijn we allemaal.

Ten slotte Vz, De afgelopen jaren – en vooral de laatste vier - waren voor mij tropenjaren. Maar ik kreeg hier in de raad en vooral in de commissies ook veel energie. Ik ging er soms moe naartoe en kwam er ontspannen vandaan.

ik vond het een eer om GroenLinks te mogen vertegenwoordigen, en me in te zetten voor het publieke belang. Ik heb dat met heel veel gedrevenheid én plezier gedaan. Gedrevenheid en plezier, dat wens ik jullie ook toe! En: het vermogen om te relativeren!